Do istotnych zalet metody indywidualnej należy wysoka jakość naprawy, z uwagi na łatwość ustalania odpowiedzialności osobistej pracowników, nieliczny personel techniczno-administracyjny oraz stosunkowo duża przelotowość zakładu przy naprawie pojazdów różnych typów i marek, nawet w razie braków w zaopatrzeniu w części zamienne. Poważne wady metody indywidualnej to: długie przestoje pojazdów w naprawie, wysokie wymagania odnośnie kwalifikacji personelu, które jednak nie są w pełni wykorzystywane, ponieważ np. do rozbiórki wymagane są niższe kwalifikacje niż do składania, duże zapotrzebowanie powierzchni produkcyjnej (np. oddziały składania i rozbiórki zajmują dużo miejsca) oraz niskie wskaźniki wykorzystania obrabiarek i urządzeń specjalnych. Naprawy indywidualne są stosunkowo najbardziej kosztowne, lecz metodę te stosuje się w przypadku: ograniczonego
Zespołowa naprawa główna polega na wybudowaniu z pojazdu zespołów wymagających naprawy (z wyjątkiem ramy lub nadwozia samoniosącego, czyli zespołów umożliwiających identyfikacje naprawianych pojazdów) i zastąpieniu ich zespołami uprzednio naprawionymi we własnym zakładzie lub w zakładach naprawiających zespoły. Metoda zespołowa zapewnia istotne korzyści. Przestój pojazdu w naprawie jest krótki i ogranicza się w zasadzie do okresu czasu potrzebnego na wybudowanie zespołów wymagających naprawy, naprawę ramy albo nadwozia samoniosącego i zabudowanie zamiennych zespołów. Jednocześnie jakość naprawy zespołów jest wysoka (dzięki specjalizacji zakładów), zapotrzebowanie powierzchni produkcyjnej oddziałów rozbiórki i składania pojazdów — stosunkowo małe, a wymagania odnośnie kwalifikacji personelu są niezbyt wysokie. Ponadto metoda zespołowa umożliwia potokowe wykonywanie napraw. Poważne wady napraw zespołowych, to: daleko posunięta specjalizacja zakładów i ograniczenie ich programu produkcyjnego do kilku co najwyżej modeli pojazdów, konieczność dysponowania odpowiednim funduszem obrotowym zespołów, duży stopien zależności od zakładów kooperujących oraz złożona organizacja, z uwagi na liczny personel techniczno-produkcyjny i rozbudowany aparat kontroli technicznej. Stosowanie napraw zespołowych jest celowe i uzasadnione tylko w razie dużego programu produkcyjnego, obejmującego jeden typ naprawianych pojazdów (co najwyżej kilka modeli) oraz w przypadku całkowitej wzajemnej zamienności zespołów. [przypisy: aflibercept, taśmy transportujące, naklejka na legitymację ]